Pistolet skałkowy, Europa, ok. 1750 r.

dł. pistoletu 445 mm, masa 980 g, kaliber 15 mm

L u f a stalowa, lekko zwężająca się ku wylotowi, w części dennej sfazowana. Mocowana do osady: przytyczkami do łoża i śrubą na warkoczu do kolby. Z lewej strony, na wysokości komory spalania, bite sygnatury. Z a m e k skałkowy, sprawny. Blacha, kontrblacha, kabłąk z wąsami, kapturek głowicy – stalowe. Wszystkie okucia osadzone w gniazdach osady. O s a d a – łoże i kolba – pokryta reliefową dekoracją roślinną. Łoże, zakończone kością, sięga wylotu lufy. Na grzbiecie kolby aplikacja. Broń o cechach europejskich i tureckich. Produkowana głównie we Włoszech i Francji, zwana bronią „lewantyńską”.
stan zachowania: 4/4/4