Wymiary: 180 x 160 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'WŁODEK PAWLAK | CHOROBA NERWÓW | 160 x 180 | 1986'
Pochodzenie
zakup bezpośrednio od artysty
kolekcja prywatna, Warszawa
Desa Unicum, 2020
kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany
„Niemrawy młodzian śpiewa, sztywna wiruje dziewa”, Pracownia Dziekanka, Warszawa, 1-14.11.1986
„Avanguardia polacca. Esposizione dell’arte indipendente polacca”, Centro Direzionale Colleoni, Agrate
„Brianza”, Lombardia, 28.05-16.061987
„Lengyelország Művészet 1945-1996”, Szépművészeti Múzeum, Műscarnok, Budapeszt, 20.01-23.02.1997
„Potencjał. Kolekcje sztuki współczesnej dla Muzeum”, Budynek Metropolitan, Warszawa, 14-29.05.2005
Literatura
Włodzimierz Pawlak, Autoportret w powidokach, katalog wystawy, [red.] Agnieszka Szewczyk, Galeria Zachęta, Warszawa 2008, nr kat. 98 (il.), s. 130
Biogram
Był wolnym słuchaczem, a potem studentem w pracowni Rajmunda Ziemskiego na Warszawskiej ASP. Jeszcze jako student w 1982 r. został członkiem Gruppy. Był uczestnikiem niemal wszystkich jej wystaw i akcji, współredaktorem pisma "Oj dobrze już", w którym zamieszczał wiersze, manifesty, teksty odczytów. Wspólnie z Gruppą uczestniczył w niezależnym ruchu artystycznym lat 80 - tych. W tym okresie dał się poznać jako artysta wrażliwy na uwikłania społeczne i polityczne czasu stanu wojennego. Komentował zastaną sytuację sięgając po niewyszukaną, trafiającą wprost metaforykę, jak w cyklu "Świnie" (1983), czy symboliczne przetworzenia pięcioramiennej gwiazdy, jak w obrazach CZERWONY AUTOBUS RUSZA W DROGĘ DOOKOŁA ŚWIATA, DROGA Z PIEKŁA DO PIEKŁA (1984). Cykl obrazów dyplomowych Pawlaka nosi tytuł "Obrazy zamalowane" (1985), artysta miał bowiem zamiar (niezrealizowany) zamalować je w obecności komisji dyplomowej. Miało to być gestem zniszczenia, a zarazem solidarności z anonimowymi "malarzami" politycznych napisów na murach. W grupie obrazów z lat 1986-1987 stosował zabieg przesłaniania kompozycji maskującą ją warstwą farby, co było oryginalnym przeniesieniem i utrwaleniem w sztuce charakterystycznego motywu zamalowanych politycznych haseł na murach (NIE MÓWIĘ, NIE WIDZĘ, NIE SŁYSZĘ, SKĄD PRZYCHODZIMY, KIM JESTEŚMY, DOKĄD IDZIEMY, ŁAMANIE SZKLANYCH RUREK). Radykalnej zmiany formy dokonał w cyklu "Tablice dydaktyczne" (1987-1988). Płaszczyzny obrazów zapełniają graficzne siatki ideogramów, wykresów, map, znaków symbolizujących wiedzę i kulturę. Porównywano je do negatywu zarysowanej tablicy szkolnej.
