Stanisław CHOMICZEWSKI, "Pałac na wzgórzu"

60x70, olej na płótnie

(Ur. 1949 w Sławatyczach nad Bugiem)

Ukończył Państwowe Liceum Plastyczne w Zamościu, studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni profesora Zdzisława Przebindowskiego i profesora Czesława Rzepińskiego. Mieszka i tworzy w Uhryniu w Beskidzie Sądeckim. Pejzażysta, mistrz gasnącego we fioletach zmierzchu, którego obrazy emanują radością bycia w naturze i zachłannością jej kontemplacji. Jest miłośnikiem i hodowcą koni – koń jest częstym bohaterem jego obrazów i wiernym towarzyszem na co dzień.

Jak pisał o malarstwie Chomiczewskiego wybitny krakowski krytyk sztuki Jerzy Madeyski (1931-2005): „Na wzór Chełmońskiego czy Stanisławskiego lubi też naturalny, nieskażony cywilizacją krajobraz i lubi jego nastrój, zwany w tamtych czasach stimmungiem. Stimmung był – zdaniem niemieckich krytyków – klasycznym atrybutem sławnego »pejzażu polskiego«, Die Polonische Landschaft, jak go zwano w Monachium i na świecie całym. Naturalnym zaś dopełnieniem szerokiego, kresowego pejzażu jest koń. Lecz nie biedna, zapracowana chabeta, tylko rasowy koń na swobodzie. Piękny i wolny w swym pędzie, ten koń o którym ówczesny poeta pisał, iż są trzy najpiękniejsze rzeczy na świecie: żaglowiec pod pełnymi żaglami, piękna kobieta w tańcu i koń czystej krwi arabskiej na swobodzie. Zarówno w technice olejnej jak i pastelowej warsztat Chomiczewskiego zadawala każdego konesera, biegłość w operowaniu technikami, swoboda, opanowanie rzemiosła jest samo w sobie cenną i coraz bardziej docenianą wartością estetyczną. Artysta kształtuje emocje barwą i światłem. Wyraźnie korzysta z postimpresjonistycznych doświadczeń ze swoistym indywidualnym przemyśleniem – nic dziwnego, to przecież postimpresjonizm zwany również „polskim koloryzmem" stał się naszym stylem narodowym.”