gwasz, papier, 30,5 x 47,5 cm, sygn. p.d.: Tepler
Samuel Tepler (1918 w Hrubieszów - 1998 Tel Awiw) – izraelski malarz pochodzący z rodziny polskich Żydów. Od 1937 studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Uczył się na Wydziale Sztuk Pięknych w pracowni prof. Ludomira Sleńdzińskiego, naukę przerwał wybuch II wojny światowej i deportacja do Uzbekistanu. Przedostał się na północ od Uralu i zarabiał na życie malując portrety Józefa Stalina i komunistycznych polityków ZSRR. Po zakończeniu wojny udało mu się powrócić do Polski, ale gdy dowiedział się, że wszyscy jego bliscy zginęli postanowił wyjechać do Mediolanu, gdzie rozpoczął studia na Accademia di belle arti di Brera u Aldo Salvadori. Studia ukończył w 1949r. i wyemigrował do tworzącego się Izraela i osiadł w Tel Awiwie. Od początku zajął się kontynuacją malarstwa, ponadto aktywnie uczestniczył w tworzącym się miejscowym życiu artystycznym m.in. był członkiem Izraelskiego Stowarzyszenia Malarzy i Rzeźbiarzy. Podróżując po świecie wielokrotnie odwiedzał Włochy, po 1970 na kilka lat osiadł w Weronie, gdzie wykładał sztukę malarską i tworzył. W 1974 r. otrzymał wyróżnienie przyznane przez Accademia Tiberina w Rzymie, a w 1975 r. złoty medal UNESCO i włoską nagrodę państwową Tetradramma d’Oro. Podczas pobytu we Włoszech rozpoczęły się kontakty Samuela Teplera z prowadzoną przez polskie małżeństwo Romanowiczów Galerią Lambert w Paryżu. Artysta miał tam trzy wystawy indywidualne, miały one miejsce w 1976, 1978 i 1982. W 1991 r. w Galerii Zachęta odbyła się wystawa „Jesteśmy”, która obejmowała twórczość polskich artystów tworzących na emigracji, Samuel Tepler brał w niej udział wystawiając pejzaże namalowane dziesięć lat wcześniej. Pierwsza indywidualna wystawa Teplera w Polsce odbyła się w 1998 r. w krakowskiej Space Gallery tuż po śmierci malarza.
