Bożena Cajdler-Gruszkiewicz, Słomkowy kapelusz wg T. Łempicka

30x24, olej na płycie z naciągniętym płótnem z ramą, sygnowany, rama wybrana przez artystke +/- 9cm na każdą ze stron.

Bożena Cajdler- studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom w pracowni prof. Stanisława Borysowskiego w 1965 roku

Zakres tematyki podejmowanej przez artystkę, jak i rodzaj, i sposób rozwiązywania stawianych przed sobą zadań jest bardzo konsekwentny i spójny. Jej zainteresowania skupiają się na dwóch, niezbyt popularnych obecnie gatunkach - portrecie i martwej naturze. (...)

Obrazy na pierwszy rzut oka zdają się staromodne, bo malarka posługuje się manierą, która swoją chwałę przeżywała dawno temu. Chodzi mianowicie o sztukę przedstawiającą, figuratywną, za którą artystka opowiedziała się od samego początku.

W tym miejscu warto poruszyć ważną dla artystki kwestię związku z tradycją malarską. Pisząc o twórczości Bożeny Cajdler nie sposób ominąć tak ważnego problemu jej sztuki jak stosunek do przeszłości. Sama artystka przyznaje, że fascynuje ją malarstwo włoskiego renesansu oraz późniejsze nurty odwołujące się do tej tradycji, jak klasycyzm czy malarstwo prerafaelitów. Do jej ulubieńców należą mistrzowie Ouatrocenta, zwłaszcza Sandro Botticelli, Fra Angelico i Filippo Lippi, których harmonijne kompozycje łączą w sobie renesansowy racjonalizm, harmonię i poetyckość.

Doświadczenie malarka czerpała także z martwych natur holenderskich, z malarstwa Vermeera. Istotne, że zawsze wybiera z olbrzymiej tradycji to, co łączy się z jej ulubionymi motywami - portretem i martwą naturą. Swym wielkim poprzednikom zawdzięcza nie tylko doskonałość warsztatu, ale i olbrzymią kulturę malarską. (...)

Bożena Cajdler to malarka cierpliwej, rzemieślniczej pracy. Jej obrazy powstają w skupieniu, z całą odtwórczą skrupulatnością, ale jednocześnie zawierają to nieuchwytne, instynktowne coś. Na czym polega ich wyjątkowość? Portrety odznaczają się znakomitym, psychologicznym wyczuciem modela, zaś martwe natury to medytacje nad sposobami istnienia ze sobą przedmiotów. Monotonne na pozór malarstwo jest lekcją subtelności i finezji, szkołą obserwacji i kontemplacji rzeczywistości, by uchwycić i przekazać kwintesencję malarskiej wizji. Twórczość Bożeny Cajdler jest niezwykle jednolita, w każdym przypadku to pokorne i konsekwentne studia widzialnego.