Załuski J. - Wspomnienia o Pułku Lekkokonnym Polskim Gwardyi Napoleona [Półskórek]

Załuski Józef, Wspomnienia o Pułku Lekkokonnym Polskim Gwardyi Napoleona I, przez cały czas od zawiązania pułku w r. 1807, aż do końca w roku 1814. Przez [...], byłego jenerała brygady w głównym sztabie wojska polskiego, niegdyś oficera i szefa szwadronu rzeczonej gwardyi cesarza Francuzów. Wydanie „Biblioteki Polskiej”. Nakład i druk. „Czasu”. Kraków 1865, s. 363, [4] k, wymiary 12,5 x 19,5 cm. Elegancki półskórek ze złoceniami i  szyldzikiem na grzbiecie sygnowany MillaArte. Foxing. 

Józef Bonawentura Ignacy Załuski herbu Junosza (ur. 14 lipca 1787 w Ojcowie, zm. 25 kwietnia 1866 w Krakowie) – hrabia, polski generał walczący w czasie powstania listopadowego, pamiętnikarz, publicysta i poeta. Karierę wojskową rozpoczął w roku 1807, przekradając się do Księstwa Warszawskiego i wstępując 19 kwietnia (jako szeregowiec) do 1 Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej[5]. Po kilku tygodniach (5 czerwca) awansował na porucznika II kl. w 6 kompanii, a cztery miesiące później był już porucznikiem I kl. w 3 kompanii. Uczestniczył w kampaniach napoleońskich: (1808-1811) oraz (1812-1814). W bitwie pod Wagram dowodził 1 kompanią.

Pod Brienne-le-Château dostał się do niewoli i został przekazany Rosjanom przez Wirtemberczyków. Kończąc służbę w wojsku napoleońskim, posiadał stopień szefa szwadronu, odpowiadający randze podpułkownika bądź majora gwardii.