Warszawa 1913/ Gebethner i Wolff/ oprawa introligatorska, półpłótno, okleina marmurkowa na licach/ 14x22cm/ s.III,253/ stan bardzo dobry
Obszerna analiza sejmu z 1606 r., gdzie doszło do zderzenia obozu regalistów z opozycją antykrólewską
Sejm został zwołany w grudniu 1605 r. Sejmiki przedsejmowe odbyły się
w styczniu 1606 r. Sejm rozpoczął obrady 7 marca 1606 r., zaś na jego
przebiegu ważył narastający konflikt króla z częścią szlachty
i magnaterii, tworzącej widoczną opozycję. Na jej czele, po śmierci
kanclerza Jana Zamoyskiego (3 czerwca 1605 r.) stanął marszałek wielki
koronny i wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski. Jednocześnie sejm
obradował pod wrażeniem świetnego zwycięstwa hetmana Karola Chodkiewicza
nad Szwedami pod Kircholmem w Inflantach (27 września 1605 r.), co
jednak nie zakończyło trwającej tam wojny. Marszałkiem sejmu obrano
Stanisława Ryszkowskiego, sędziego ziemskiego łukowskiego. Dwór wystąpił
z programem reform, polegających na utworzeniu stałej armii,
utrzymywanej ze stałych dochodów, zmian w sposobie sejmowania,
sprowadzającej się ukrócenia pojedynczych protestacji posłów
i wprowadzeniu głosowania większością. Przeciwko tym pomysłom opozycja
występowała z „egzorbitancjami” i „urazami”, uznając postulaty reform
królewskich, jako zmierzające do wprowadzenia władzy absolutnej króla
(absolutum dominium). Jeszcze w trakcie obrad sejmowych, począwszy od 9
kwietnia miał miejsce zjazd opozycyjnej szlachty i magnatów w Stężycy
koło Dęblina, na którym radzono nad postępowaniem króla, co doprowadziło
do rozdwojenia sejmu. W czasie obrad zajmowano się także sprawami
tolerancji religijnej i bezpieczeństwa dysydentów. Król odrzucił
przygotowany projekt konstytucji „O tumultach”. Sejm został zamknięty 18
kwietnia 1606 r., nie uchwalając żadnych konstytucji.