Kraków - Warszawa (1912)/ Spółka Nakład. "Książka"/ wydanie drugie/ egzemplarz numerowany, ten nr. 93/ oprawa introligatorska, zielone półpłótno, okleina marmurkowa na licach/ 18,5x23cm/ s.189, [6]/ cztery kolorowe drzeworyty na oddzielnych tablicach, liczne winiety w tekście/ stan dobry, przetarcia krawędzi oprawy, obca dedykacja na stronie przed.tyt., brak okładki broszurowej. Wewnątrz ładny egzemplarz.
Winiety rysunku Wojciecha Jastrzębowskiego
Ryciny Rysował Kazimierz Młodzianowski
Piękny układ typograficzny
Wojciech Jastrzębowski – polski artysta, projektujący sztukę użytkową i grafikę m.in. w stylu Młodej Polski. W latach 1935–1938 był senatorem RP IV kadencji powołanym przez prezydenta Polski. Od 1904 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, był uczniem Józefa Mehoffera. W 1923 otrzymał tytuł profesora Szkoły Sztuk Pięknych, a trzy lata później został współorganizatorem Spółdzielni Artystów Plastyków ŁAD.
W 1928 został dyrektorem Departamentu Sztuki w Ministerstwie Wyznań
Religijnych i Oświecenia Publicznego, funkcję tę pełnił do 1930. Zaprojektował
też m.in. wnętrza gmachu Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia
Publicznego (1924) oraz wnętrza statków m/s Piłsudski i m/s Batory
(1934-1936). w 1935 artysta został wybrany na prorektora Akademii Sztuk
Pięknych, a od 1936 do wybuchu II wojny światowej był rektorem tej
uczelni. W 1939 znalazł się w Londynie, gdzie został rzeczoznawcą i
kierownikiem artystycznym wystaw twórczości polskiej, które organizowało
zlokalizowane w Londynie Ministerstwo Informacji i Dokumentacji. Od
1943 był prezesem Decorative Arts Studio, a od 1946 był wykładowcą w
założonym przez Mariana Bohusz-Szyszko Polskim Studium Malarstwa i
Grafiki Użytkowej. W 1947 powrócił do Polski i rozpoczął współpracę z
Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji (późniejszy Instytut Wzornictwa
Przemysłowego), w tym samym roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego
Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1951 został przewodniczącym Rady
Naukowej Instytutu Wzornictwa Przemysłowego, funkcję tę pełnił do 1959.
Równocześnie od 1953 przez pięć lat był przewodniczącym Rady Naukowej
Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i rzeczoznawcą w Komisji Planowania
Sztuk Plastycznych Rady Kultury i Sztuki. Od 1923 do 1958 zaprojektował
kilkanaście monet które były w obiegu m.in.: awers obiegowej monety
5-złotowej z wizerunkiem rybaka.
Kazimierz Młodzianowski - legionista, artysta
malarz i propagator sztuki, pierwszy piłsudczykowski minister spraw
wewnętrznych, dał podwaliny pod powstanie Policji Państwowej, wojewoda
poleski i pomorski w randze podsekretarza stanu. Studiował malarstwo pod
kierunkiem Józefa Mehoffera, Józefa Pankiewicza i Stanisława Dębickiego.
Jeszcze w czasie studiów wyjeżdżał do Włoch i Francji, a same studia
ukończył z medalem. Współtworzył ważne dla sztuki i kultury polskiej
Stowarzyszenie ARMiR (Architektura, Rzeźba, Malarstwo i Rzemiosło), a
nawet już jako minister w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, pozostawał
jednocześnie czynnie zaangażowany w tworzenie Spółdzielni Artystów
„ŁAD”, która m. in. zajmowała projektowaniem kilimów, tworząc w
dwudziestoleciu międzywojennym szkołę gustu. Wystawiał swoje prace m.in.
w Towarzystwie Sztuk Pięknych w Warszawie. Trafiając do Legionów,
Młodzianowski dalej był w towarzystwie artystycznym, bo przecież Edward Rydz-Śmigły był również malarzem, w sztabie Pułku był znany grafik plastyk sztuki użytkowej w stylu secesyjnym, późniejszy senator RP Wojciech Jastrzębowski oraz malarz Leopold Gottlieb. Przyjaźnił się Młodzianowski z artystami Stefanem Żeromskim i Stanisławem Ignacym Witkiewiczem.
Młodzianowski wykonał ilustrację m. in. do trzech wydań dramatu
„Sułkowski” Stefana Żeromskiego. Z Witkacym Młodzianowski spotykał się
na malarskich plenerach w podkrakowskich Bronowicach. W korespondencji
Witkiewiczów występuje jako „Młodzian” lub „Poruczyk” zamiennie z
„Porutczykiem”. Uprawiał malarstwo olejne, akwarelowe, używał gwaszu i
pasteli, projektował polichromie i kilimy oraz naczynia metalowe kute na
zimno. Lubił malować pejzaże, tytuły jego obrazów to: „Stara plebania”,
„Wiosna”, „Ruiny zamku tenczyńskiego”, „Giewont”. Nie bał się również
trudnych technik graficznych. W 1931 roku, już po jego śmierci, w
Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie odbyła się wystawa jego prac, a
w 1938 roku pokazano jego tkaniny (kilimy). Na przełomie lat 1915 i
1916 zaprojektował K. Młodzianowski rękojeść szabli bojowej oficerów
piechoty wz. 1917, którego pierwszy datowany egzemplarz pochodzi z 27
czerwca 1916 roku (wykonany w Zakładach Zieleniewskiego w Krakowie).