Technika - Odlew w brązie
Wymiary - 22 X 25 X 8 cm
Wersja II
Rok powstania - 1989
To znów Autora sposób odnoszenia się do postaci ludzkiej. Charakterystyczne dla tych prac jest
przedstawienie ciała w kształcie niepełnym, niedokończonym, domyślnym. To podejście pozostawia
widzowi sposobność dopatrzenia, domyślenia, dookreślenia sobie formy i znaczenia obserwowanego
obiektu. Włączenie widza w proces twórczej percepcji charakteryzuje zjawisko formy otwartej, jaką
autor stosował wielokrotnie.
O Artyście :
Władysław Klamerus ( ur. 13.01.1956 w Zakopanem – zm. 14.07.1992 w Warszawie) rzeźbiarz, scenograf, performer, pedagog, jeden z najbardziej interesujących, niezależnych twórców lat osiemdziesiątych i początku dziewięćdziesiątych. Będąc szczególnie oryginalnym, świadomym i znakomicie wykształconym twórcą, zajął swoje miejsce w historii sztuki polskiej.
Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem oraz studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, na wydziale rzeźby u prof. Jerzego Jarnuszkiewicza oraz w Pracowniach: Tkaniny Eksperymentalnej u prof. Wojciecha Sadleya i Struktur Wizualnych u prof. Oskara Hansena. Po uzyskaniu dyplomu w 1983 roku tworzy jeszcze tylko przez 9 lat, do śmierci w wieku lat 36.
Jest autorem rzeźb w brązie, kamieniu i drewnie, tkanin i gobelinów, rysunków, akwarel o tematyce górskiej, asamblaży, scenografii teatralnej do sztuk teatru Kana. W 1988 roku współtworzy pomnik na Umschlagplaz, a następnie inne realizacje pomnikowe.
Do 1989 nie uczestniczy w oficjalnym, sponsorowanym przez państwo życiu artystycznym w Polsce, natomiast bierze udział w wystawach zbiorowych, m.in. cyklu „Obecność” w przy Żytniej oraz w Muzeum Archidiecezji. Swoje indywidualne wystawy organizuje regularnie w Instytucie Francuskim.
Od 1985 związany z Paryżem. Tam w 1986 roku uzyskuje certyfikat na wykonywanie zawodu artysty we Francji i tam regularnie odbywają się wystawy jego rzeźb, tkanin i kompozycji. W 1987 roku, dzięki poznaniu Józefa Czapskiego i poparciu, jakiego udzielił on młodemu artyście, otrzymuje stypendium.
W 1990 powstaje film dokumentalny o artyście w reżyserii Hanny Kramarczuk (dla TVP).
Po nagłej śmierci spowodowanej chorobą odbyło się wiele wystaw twórczości Klamerusa współorganizowanych przez fundację jego imienia. www.klamerus.eu
