Wymiary: 155 x 48 x 43 cm
Pochodzenie
Aukcja w Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni, Rzeźby znalezione - aukcja prac Jana Cykowskiego, lipiec 2015
kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany
Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni, Rzeźby znalezione - aukcja prac Jana Cykowskiego, lipiec 2015
Biogram
Edukację artystyczną rozpoczął w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Po wojnie studiował rzeźbę w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w 1953 roku uzyskał dyplom. W latach pięćdziesiątych tworzył rzeźbę utrzymaną w duchu realizmu socjalistycznego, po gomułkowskiej odwilży pozostał wierny stylistyce realistycznej. Najważniejszym motywem jego twórczości była figura ludzka. Podejmował temat pracy (Prządka), walki o wyzwolenie Polski (figury żołnierzy z bronią), interesował się portretem, aktem męskim i kobiecym. Wypowiadał się zarówno w rzeźbie kameralnej, jak i w rzeźbie monumentalnej. Projektował pomniki ludzi zasłużonych dla kultury (m.in. Fryderyka Chopina, Stanisława Moniuszki czy Mikołaja Kopernika), z których większość nie doczekała się realizacji. Postacie ukazywał w sposób tradycyjny – stojące lub siedzące na wysokim cokole. Znany jest przede wszystkim jego pomnik Stanisława Moniuszki w Raciborzu (odlew z brązu) odsłonię- ty w 1961 roku. Od lat pięćdziesiątych współpracował z Pracowniami Sztuk Plastycznych w Warszawie, które pod państwowym mecenatem skupiały doświadczonych i wybitnych artystów różnych dyscyplin wokół zadań związanych z powojenną odbudową kraju. Projektowano tu i realizowano zarówno rzeźby zdobiące powojenną architekturę, m.in. Pałac Kultury i Nauki, jak i pomniki. W warszawskim atelier rzeźbiarskim Pracowni Sztuk Plastycznych razem z Janem Cykowskim tworzyli tacy artyści, jak Alfons Karny czy Jan Szczepkowski. W latach sześćdziesiątych Jan Cykowski był jednym z członków komisji – m.in. obok prof. Stanisława Lorenza (dyrektora Muzeum Narodowego), Jerzego Grabowskiego (przewodniczącego Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy), marszałka Mariana Spychalskiego (związanego ze Społecznym Funduszem Odbudowy Stolicy) i Marka Kwiatkowskiego (kuratora Łazienek Królewskich) – która nadzorowała odbudowę pałacu w Królikarni na siedzibę Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego.
