Michał Gorstkin Wywiórski, PEJZAŻ ZIMOWY Z LISEM

90,0 x 120,5cm - olej, płótno sygn. przy dolnej krawędzi: M.G. Wywiórski

Wśród współczesnych Wywiórski był uważany za jednego z najwybitniejszych pejzażystów: Tylko Fałat zapewne prześcignął go w wirtuozostwie, z jakim odtwarzał pejzaż leśny, zimowy – pisano o nim na łamach „Świata“ – Talent to był samorzutny, z Bożej Łaski, oparty na technice doskonale wyrobionej, na doświadczeniu niezrównanym (...) obrazy jego posiadają tę szczerą bezpośredniość odczucia natury – krajobrazu polskiego – która zawsze jedna i jednać będzie gorącą sympatię, która obrazy Wywiórskiego czynić będzie zawsze miłymi oku, pożądanymi w każdym domu polskim. („Świat“ 1926, nr 27, s. 16). Artysta cieszył się najwyższym uznaniem w środowisku artystycznym Krakowa i Wielkopolski, tworzył pod opieką mecenasów, swoje dzieła zaś sprzedawał do najlepszych kolekcji sztuki polskiej tego czasu.

Michał Gorstkin Wywiórski (Warszawa 1861 - Berlin 1926) w latach 1883-1887 studiował w Monachium; w Akademii u profesorów Karla Raupa i Nikolausa Gysisa oraz równolegle w prywatnych pracowniach Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. W 1884 debiutował na wystawie w krakowskim TPSP, swoje prace pokazywał też w Monachium, gdzie w 1894 na międzynarodowej wystawie w Glaspalast został wyróżniony medalem za obraz Z puszczy litewskiej. W 1895 przeniósł się do Berlina, zaproszony przez Wojciecha Kossaka i Juliana Fałata do pracy przy panoramie Berezyna (1895-1896). W Berlinie zamieszkał na dłużej, a następnie przebywał w Wielkopolsce i w Warszawie. Współpracował też z Janem Styką przy panoramie Bitwa pod Sybinem (1897), a w 1900 wspólnie z Kossakiem podróżował do Hiszpanii i Egiptu, aby wykonać szkice plenerowe do zamierzonych panoram Somosierra (nie zrealizowana) i Bitwa pod piramidami (1901). Wyjeżdżał także na Litwę, wyspę Sylt, do Norwegii, Szwecji, nad Morze Północne i Bałtyk, malował w Amsterdamie, na Krymie i Kaukazie. We wczesnej fazie twórczości, pod silnym wpływem Brandta i Wierusza-Kowalskiego, malował sceny myśliwskie i rodzajowe oraz obrazy z Tatarami, Kozakami czy Czerkiesami, które przyniosły mu powodzenie na monachijskim rynku sztuki. Z czasem naczelnym tematem jego malarstwa stał się czysty pejzaż, postrzegany i malowany wrażliwie i z upodobaniem.