sygn. l.d.: Peské.
Na odwrocie (niebieską farbą): CP | 831 [w ramce]; poniżej: Rueil; na blejtramie notatki ramiarskie ołówkiem.
Jan Peské (Gołta na Ukrainie 1870 - La Mains 1949) - uczył się początkowo w Szkole Malarstwa Nikołaja Muraszki w Kijowie, a następnie w latach 1886-1889 w Szkole Sztuk Pięknych w Odessie. W 1890 został uczniem Wojciecha Gersona w Warszawie. W 1891 wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował studia w Académie Julian pod kierunkiem Jean-Paula Laurensa i Benjamina Constanta. Osiadł tam na stałe, wrastając zarówno w środowisko Polonii paryskiej – kontaktował się m.in. z Marią Skłodowską-Curie i Gabrielą Zapolską – jak też nawiązując znajomości, częściowo za pośrednictwem tej drugiej, ze środowiskiem malarzy i grafików, jak Paul Signac, Paul Sérusier, Félix Fénéon, Henri de Toulouse-Lautrec, Camille Pissarro. Od 1894 uczestniczył w Salonach: Niezależnych, Société Nationale des Beaux-Arts, Tuileryjskim, w 1901 miał pierwszą wystawę indywidualną w redakcji „La Revue Blanche”. Uczestnicząc intensywnie w życiu artystycznym Paryża, utrzymywał też kontakty z krajem, gdzie wystawiał w Zachęcie w Warszawie (1892) oraz w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie (1900) i Krakowie (1910), uczestniczył też w wystawie sztuki polskiej w Grand Palais w Paryżu w 1921. Pracował wiele na plenerach na południu Francji – w Bormes, gdzie do 1926 miał pracownię i w Collioure, gdzie utworzył muzeum współczesnej sztuki francuskiej (obecnie jego imienia i z kolekcją jego prac). Malarstwo artysty ukształtowało się w kręgu oddziaływania postimpresjonistów i nabistów, a także secesyjnej stylizacji. Chętnie podejmował temat macierzyństwa, malował martwe natury, sceny rodzajowe i pejzaże z południa Francji.
