Wymiary: 89 x 107 cm
Pochodzenie
kolekcja Jaszy Berdyczowskiego, Lwów
kolekcja prywatna, Warszawa
Literatura
Urszula Makowska, Jan Rembowski, w: "Słownik
Artystów Polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966r.) Malarze, rzeźbiarze, graficy", t. 8, Urszula Makowska (red.), Warszawa 2007, s. 322
Biogram
Jan Rembowski urodził się w 1879 roku w Wawrzyszewie koło Warszawy. Jego edukacja artystyczna rozpoczęła się od nauki cyzelerstwa. Kolejnym etapem rozwijania zainteresowań twórczych było zapisanie się na kursy rysunkowe, odbywające się nieopodal Muzeum Przemysłu w Warszawie. Kształcił się on także w słynnej Klasie Rysunkowej Gersona, jednak w 1901 roku fascynacja rzeźbą wzięła górę i Rembowski rozpoczął studia rzeźbiarskie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Cztery lata później postanowił on jednak zagłębić się w arkana malarstwa i zapisał się do pracowni prowadzonej przez Józefa Mehoffera.
Po 1905 roku artysta zaczął wystawiać swoje dzieła wraz z członkami „Grupy Pięciu”, zwanej także "Grupą Norwid", do której należeli także: Leopold Gottlieb, Wlastimil Hofman, Mieczysław Jakimowicz oraz Witold Wojtkiewicz. Należący do tego ugrupowania artystycznego twórcy wspierali ideę powinowactwa sztuk: literatury, muzyki i sztuk plastycznych, a Cypriana Kamila Norwida uznawali za artystycznego patrona. Echa tych dążeń widoczne są również w twórczości Jana Rembowskiego, który czerpał inspirację z góralskich legend i podań, które później przelewał na płótno.
W związku z pogłębiającą się chorobą płuc, artysta bardzo często przebywał w Zakopanem, gdzie leczył się, odpoczywał, a także obserwował przejawy folkloru podhalańskiego. Fascynacja góralami poskutkowała licznymi dziełami, które przedstawiały młodych juhasów i starych, nierzadko pogrążonych w modlitwie gazdów. Zauroczony ludowością ludzi gór Rembowski przyczynił się także do powstania Towarzystwa „Sztuka podhalańska”. W ciągu swojego niedługiego życia artysta prezentował obrazy na licznych wystawach, które miały miejsce w: Warszawie, Krakowie, Zakopanem, Lwowie, Tarnopolu, Budapeszcie oraz Wiedniu.
Schorowany malarz zmarł w 1923 roku w Warszawie. Do dnia dzisiejszego zachowała się niewielka część jego dorobku artystycznego, gdyż znaczna ilość rysunków i obrazów spłonęła podczas wojny.
