Jan Cybis, KWIATY W WAZONIE, 1939

50,0 x 39,3cm - olej, papier sygn. p.d.: Jan Cybis

Na odwr. (ołówek, tusz): 83 [w kółku]; Jan Cybis – Krzemieniec | 50 x 39 |

„Kwiaty w wazonie“ 39 rok; ponadto p.g. nalepka (cienkopis): Tek I | 6.

Na tzw „zaplecku“ (czerwonym długopisem): „Kwiaty w wazonie“ 1939 ol. papier. 50 x 39 | p.d. Jan CYBIS.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Jan Cybis (Wróblin na Śląsku Opolskim 1897 - Warszawa 1972) rozpoczął studia malarskie w Akademii Sztuki i Przemysłu Artystycznego we Wrocławiu (1920-1921). Następnie kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Pankiewicza. W 1924 wraz z grupą kolegów tworzących tzw. Komitet Paryski (w skrócie „KP”; stąd nazwa grupy „kapiści”) wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował naukę początkowo w kontakcie z Pankiewiczem, później samodzielnie. W 1930 wziął udział w pierwszej wystawie kapistów w paryskiej Galerie Zak, później we wspólnej wystawie w Genewie, a po powrocie do kraju w 1931 także w zbiorowej wystawie w Polskim Klubie Artystycznym w Warszawie. W 1932 miał pierwszą wystawę indywidualną w Krakowie. Był główną postacią grupy, propagatorem założeń wysuwających na naczelne miejsce zagadnienia koloru, który „był treścią i formą” jego malarstwa. Ostatnia wystawa w warszawskiej Zachęcie dała możliwość prześledzenia jego bardzo konsekwentnej drogi twórczej. Odrzucając wszelką anegdotę, tworzył obrazy malowane „z powodem plastycznym” – pejzaże, martwe natury, portrety. Był także tłumaczem i krytykiem sztuki, pisywał artykuły, m.in. do krakowskiego „Głosu Plastyków” , którego redaktorem naczelnym został w roku 1937. W roku 1946 został profesorem warszawskiej ASP, gdzie wykładał do 1968 (z przerwą 1951-1957). W 1955 wykładał też w PWSSP w Sopocie.