Wymiary: 108 x 143,5 cm
sygnowany, datowany i opisany l.d.: 'JÓZEF RAPACKI_ 1892 r | WARSZAWA. | 1892 r'
na krośnie malarskim nalepka z opisem obrazu
Pochodzenie
kolekcja Art-B
dom aukcyjny Agra-Art, czerwiec 2001
kolekcja prywatna, Warszawa
DESA Unicum, marzec 2021
kolekcja prywatna, Polska
Literatura
Rapacki ucieleśniony. Wystawa prac Józefa Rapackiego. Obrazy, litografie, rysunki, fotografie, katalog wystawy, red. Renata Higersberger, Joanna Polok, Gustaw Puchał, Dom Pracy Twórczej w Radziejowicach, Radziejowice 2010, s. 6
Biogram
Przyszedł na świat w Warszawie, w rodzinie o artystycznych tradycjach. Jego matka, Józefina z Hoffmanów, była śpiewaczką, a ojciec, Wincenty, aktorem, pisarzem i tłumaczem. Plastyczne zdolności Rapackiego ujawniły się już w dzieciństwie. Swoją edukację w tym zakresie rozpoczął w 1885 roku w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona.Tam narodziło się zamiłowanie twórcy do malarstwa pejzażowego, wypraw plenerowych i studiowania natury, które rozwijał przez kolejne lata swojej kariery. Dwa lata później Rapacki rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1888 roku powrócił do Warszawy i kontynuował naukę pod okiem Gersona. Lata nauki w Krakowie i Warszawie to okres, w którym artysta znajdował się pod silnym wpływem nowatorskich idei naturalizmu Stanisława Witkiewicza. Przełomowym momentem w życiu malarza był wyjazd w 1889 do Monachium. W kręgu tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych szlifował swój warsztat plastyczny. Utwierdził się także w swoich artystycznych przekonaniach, co do malarstwa pejzażowego, otoczonego kultem w środowisku szkoły monachijskiej. Po studiach odbywał liczne podróże, m.in. do Włoch.
Po osiedleniu się w Warszawie kontynuował zapoczątkowaną jeszcze w okresie młodzieńczym współpracę z licznymi czasopismami. Jako ilustrator tworzył dla "Tygodnika Ilustrowanego", "Wędrowca" i "Świata". Ilustrował i projektował także książki. Zajmował się grafiką artystyczną. Należał do ugrupowania Pro Arte. W 1900 roku przeprowadził się z powodów zdrowotnych do Krakowa. W Małopolsce przebywał okresowo do 1907. Odwiedzał wówczas Zakopane i Szczawnicę, gdzie malował. W 1907 roku przeprowadził się wraz z żoną do mazowieckiej Olszanki, gdzie zbudował swój dom i pracownię. Prowadził tam bardzo aktywne życie towarzyskie. Obracał się w kręgu artystycznej bohemy, która w okolicy posiadała swoje posiadłości, m.in. w Woli Pękoszewskiej i Radziejowicach. Na jego oeuvre składają się przede wszystkim pejzaże, zarówno te kameralne, jak i wielkoformatowe. Rapacki określany jest mistrzem mazowieckiego krajobrazu. W swoich kompozycjach łączył wiele nurtów i idei rozwijających się w malarstwie europejskim na przełomie XIX i XX stulecia - realizm, pleneryzm i impresjonizm. Wpłynął na szeroką rzeszę polskich pejzażystów inspirujących się jego twórczością.
