Józef Chełmoński, KRAJOBRAZ Z CHATAMI, 1900-1910

17,3 x 30,0cm - olej, płótno dublowane Wzdłuż dolnej krawędzi napis-atest (pióro, czarny atrament), wykonany przez córkę malarza Jadwigę: Autentyczność szkicu śp Ojca mego Józefa Chełmońskiego stwierdzam Jadwiga Chełmońska.

Na górnej listwie krosien, po prawej fragment nalepki, na dolnej - napis (czerwoną kredką): 337

 

Do obrazu jest dołączona opinia Tadeusza Matuszczaka z września 2023 r.

 

Pochodzenie: Obraz pochodzi ze znanej kolekcji Feliksa Łopieńskiego (1866-1941) i Józefy (1886-1980) z Walewskich Łopieńskiej w Warszawie. Feliks - artysta cyzeler, brązownik, działacz społeczny - był współwłaścicielem słynnej na świecie firmy brązowniczej Bracia Łopieńscy (1884-1950). Wszystko wskazuje na to, że, Łopieńscy nabyli obraz bezpośrednio od Jadwigi Chełmońskiej z Kuklówki. Do chwili obecnej dzieło znajdowało się w zbiorach spadkobierców Feliksa i Józefy.

Prezentowany obraz jest znakomitym przykładem fascynacji Chełmońskiego płaskim mazowieckim pejzażem. Dzieło fascynuje, typową dla szkiców Chełmońskiego, wirtuozerią malarskiego warsztatu oraz prawdą i prostotą ukazywanej sceny, przepojonej silnym współczuciem z przyrodą oraz poetyckim, pełnym tkliwości nastrojem. Szkic frapuje malarską swobodą. Wyrafinowana prostota kompozycji i malarskich walorów dzieła, utwierdza mnie w przeświadczeniu, że pochodzi ono z podsumowującego okresu malarskich dokonań (...), gdzieś około lat 1900-1910 (za opinią Tadeusza Matuszczaka).

 

Józef Chełmoński (Boczki k. Łowicza 1849 - Kuklówka k. Grodziska Mazowieckiego 1914) był jednym z najbardziej znanych przedstawicieli polskiego malarstwa realistycznego, twórcą rozległych pejzaży z Ukrainy i Podola, rozpędzonych zaprzęgów końskich - znanych Trojek i Czwórek - oraz wiejskich scen rodzajowych i nastrojowych pejzaży mazowieckich. Artysta - w latach 1867-1871 - kształcił się u Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej. W latach 1871-1874 przebywał w Monachium, gdzie krótko uczył się w Akademii u Hermanna Anschütza i Alexandra Strähubera, i gdzie znaczny wpływ na jego twórczość wywarło zetknięcie się z polskimi „monachijczykami”, głównie Józefem Brandtem i Maksymilianem Gierymskim. Kolejne dwanaście lat spędził w Paryżu. Pobyt tam przyniósł mu sławę i uznanie – wystawiał na oficjalnych Salonach paryskich, a wiele jego prac znalazło nabywców wśród europejskich i amerykańskich kolekcjonerów. Do kraju wrócił w roku 1887, przez dwa lata mieszkał w Warszawie, a następnie osiadł na stałe w majątku Kuklówka na Mazowszu. Malowane wówczas obrazy to przede wszystkim nastrojowe pejzaże często z motywami ptaków czy zwierząt, w których artysta dawał wyraz swego emocjonalnego i pełnego zachwytu stosunku do natury. Obok twórczości malarskiej Chełmoński zajmował się także grafiką i ilustratorstwem – w latach 1884-1892 współpracował, np. z paryskim „Le Monde Illustré”.