Rzadka odmiana napisowa nietypowym zakończeniem tytulatury MASVR zamiast MAS lub MASO oraz z błędem NEG zamiast NEC, napisy awersu i rewersu zaczynające i kończące się kropkami.
Ostatni typ talarów z 1630 roku, z popiersiem króla wąskim i bez wstęgi za postacią króla.
Pięknie zachowany talar Zygmunta III Wazy z zachowanym lustrem menniczym.
Uwagę zwraca znakomita jakość bicia z pięknym, plastycznym reliefem.
Relief bez śladów obiegu, z bardzo dobrym odwzorowaniem najdrobniejszych detali stempla.
Znakomity talar Zygmunta III Wazy w rzadkim wariancie tytulatury.
Awers: półpostać króla w prawo, w koronie i zbroi, z mieczem opartym o ramię i jabłkiem królewskim w dłoni, na piersi Order Złotego Runa, poniżej herb Półkozic
SIGIS.III.D.G.REX.POL.M&D.LIT.RVS.PRVS.MASVR • / •
Rewers.: pod koroną dziewięciopolowa tarcza herbowa opasana Orderem Złotego Runa, po bokach inicjały I-I, poniżej data 16-30
SAM.LIV.NEG.NO.SVE⊛GOT.VAD.Q.HR.REX • / •
Średnica 44 mm, waga 28.60 g
Tłem historii monetarnej Rzeczypospolitej w czasach panowania Zygmunta Wazy był postępujący kryzys pieniężny wywołany sytuacją w Niemczech i napływem do Polski spodlonej monety niemieckiej. Początkowo stopę menniczą określała ordynacja Stefana Batorego z 1580 roku. W sytuacji pogłębiającego się kryzysu, w 1601 roku podjęto decyzję o podniesieniu stopy menniczej, czyli dewaluacji nominałów znajdujących się w obiegu. W kolejnych latach pojawiły się następne akty prawne obniżające zawartość srebra w poszczególnych nominałach. Spośród nich najważniejsza była ordynacja z roku 1623. Wprowadzała ona stabilny system monetarny, oparty na systemie pieniężnym cesarstwa. W czasie panowania Zygmunta III w Rzeczypospolitej pojawiły się nowe nominały – trzykrucierzówki, półtoraki i orty. Z kolei w roku 1621 w mennicy bydgoskiej wybito najwyższy nominał w historii polskiego pieniądza – studukatówkę. Było to ukoronowanie intensywnej emisji monet złotych za czasów Zygmunta III. W tym okresie pracowały mennice koronne (Olkusz, Wschowa, Poznań, Malbork, Bydgoszcz, Lublin, Kraków, Warszawa), litewska (Wilno), miejskie (Gdańsk, Elbląg, Toruń, Ryga, Poznań, Wschowa) oraz prywatna mennica w Łobżenicy. Monety szwedzkie Zygmunta Wazy emitowały mennice w Sztokholmie, Rewalu i Malborku. W roku 1627 podjęto decyzję o wstrzymaniu emisji monety drobnej. Decyzja ta utrzymała się w mocy do roku 1650.
