Leopold HOROWITZ (1837-1917), Portret dziewczynki, 1884

litografia, papier, 27 x 21,5 cm (w świetle passe-partout); sygn. i dat. na płycie p. d.: Horowitz / 1884.

Leopold Horowitz, węg. Lipót Horovitz – malarz portrecista pochodzenia węgierskiego, od roku 1868 czynny w Warszawie. Ojciec malarza Armina Horowitza. Od 1850 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu u Carla Josepha Geigera, Carla Wurzingera i innych. Po siedmiu latach ukończył studia, otrzymując nagrodę pierwszego stopnia. W 1860 po odwiedzeniu Berlina, Drezna i Monachium zamieszkał w Paryżu, gdzie pozostał do 1868. W Paryżu zyskał opinię doskonałego malarza obrazów rodzajowych i portretów, szczególnie dziecięcych. W twórczości naśladował styl Rembrandta, później Van Dycka. W 1868 zamieszkał w Warszawie. Często wyjeżdżał do Budapesztu, Wiednia i Berlina w celu sportretowania dam z kręgów arystokracji. W Warszawie malował też obrazy z życia diaspory żydowskiej, jak Modlitwy w synagodze w rocznicę zburzenia świątyni jerozolimskiej. Wysokie uznanie przyniosły mu portrety księżnej Sapiehy, Georga Brandesa, Maurycego Jokaia, księstwa Zamoyskich. W 1891 został nagrodzony złotym medalem na wystawie w Berlinie. W 1893 zamieszkał w Wiedniu.