tusz, papier, 50x35 cm, sygn.p.d.
artysta wizualny, autor ikon, obrazów, instalacji oraz realizacji monumentalnych, twórca pojęcia "sztuka neosakralna"[1].
Twórca pojęcia i koncepcji sztuki neosakralnej, artysta malarz, kreator współczesnych wnętrz sakralnych, ilustrator. Wypracowany przez niego pogląd na rzeczywistość zaowocował językiem plastycznym będącym wspólnym mianownikiem empiryczności i duchowości. Jest również spojrzeniem filozoficzno-teologicznym będącym pomostem między rozumowaniem ściśle naukowym a stroną emocjonalno-duchową człowieka.
W 2009 r. ukończył Politechnikę Gdańską, zdobywając dyplom z zakresu energetyki cieplnej. Pozostał na uczelni, gdzie prowadził zajęcia dydaktyczne. Brał udział w badaniach naukowych nad układami odzysku ciepła pod kierownictwem dr hab. Marka Jaskólskiego. Równolegle rozpoczął studia na Wydziale Malarstwa Gdańskiej ASP. Trafił do pracowni dr hab. Jacka Kornackiego, który pomógł mu odkryć drogę twórczą inspirowaną naukami ścisłymi. W 2011 r. zaczął uczęszczać na wykłady anatomii prof. Marka Grzybiaka na Akademii Medycznej w Gdańsku. Następnie zdał kurs przygotowawczy i został dopuszczony do zajęć prosektoryjnych, na których wykonywał studia rysunkowe wewnętrznej budowy człowieka. Zaliczył kurs anatomii prawidłowej na poziomie licencjackim po zdanym celująco egzaminie. Pracę anatomiczno-ilustratorską sporadycznie wykonuje do dziś we współpracy z PZWL i Katedrą Anatomii Człowieka na Uniwersytecie Medycznym w Warszawie. W 2013 r. przeniósł się do Warszawy i ukończył studia na tutejszej ASP w pracowni dyplomowej prof. Andrzeja Rysińskiego oraz w pracowni malarstwa monumentalnego prof. Edwarda Tarkowskiego. Jego praca dyplomowa została zaprezentowana na wystawie Najlepsze Dyplomy ASP w Warszawie „ComingOut 2014” oraz wyróżniona w konkursie na Najlepszy Dyplom Wyższych Szkół Artystycznych Polski ArtNoble 2014. W latach 2013-2016 współpracował z dr Łukaszem Majcherowiczem przy polichromiach wnętrz kościelnych. Dzięki temu nauczył się zasad kompozycji monumentalnych oraz całościowego rozumienia dużych wnętrz. Od 2016 r. pracuje indywidualnie.
Ważniejszymi zrealizowanymi projektami monumentalnymi Krzysztofa Sokolovskiego są Kaplica Neosakralna w Kapelanacie Związku Kawalerów Maltańskich w Klebarku Wielkim (powiat olsztyński) oraz Cappella della Pace (Kaplica Pokoju; współpraca z Joanną Mazuś) w klasztorze Sióstr Salezjanek w Jerozolimie.
