drzeworyt, papier 17 x 22 cm w świetle oprawy, sygn. na płycie p.d.”J.Rosen”
Jan Bogumił Rosen (ur. 16 października 1854 w Warszawie, zm. 8 listopada 1936 tamże) – polski malarz.Już w dzieciństwie pobierał lekcje rysunku – w Dreźnie u Henryka Redlicha i w Warszawie u Franciszka Kostrzewskiego. Później studiował w Monachium – w Akademii Sztuk Pięknych (na początku listopada 1872 zgłosił się do Antikenklasse)[1] i w prywatnej pracowni Józefa Brandta – a także w Paryżu w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych u Isidora Pilsa i Jean-Léon Gérôme’a. Długo przebywał poza krajem; podróżował po Europie, mieszkał w Monachium, Paryżu i w Lozannie. W 1891 został nadwornym malarzem dworu petersburskiego. Powrócił do Polski w 1921.Malował przede wszystkim obrazy o tematyce wojskowej, sceny batalistyczne z czasów napoleońskich i powstania listopadowego oraz obrazy rodzajowe z ulubionym motywem jeźdźców i koni.
