Edmund Ludwik Bartłomiejczyk (1885-1950), Dziewczyna z wiadrami, 1921, drzeworyt barwny, akwarela, papier, wymiary 24x18cm (w świetle passe-partout), 44x36,5cm (z passe-partout), sygnowany, monogram wiązany na klocku
Edmund Ludwik Bartłomiejczyk (Warszawa 1885 - 1950 Warszawa) – polski artysta grafik. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1906–1909) u Jana Stanisławskiego i Wojciecha Weissa oraz w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (1910–1913). Wykładał na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (1917–1930). Był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych (od 1932 Akademii Sztuk Pięknych) w Warszawie, gdzie od 1930 prowadził Katedrę Grafiki Użytkowej. Po II wojnie światowej organizował Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, był jej profesorem do 1950, prorektorem w latach 1945–1946. Był członkiem założycielem „Rytu” (1925–1939), założycielem Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933–1939) i współorganizatorem Bloku Zawodowych Artystów Plastyków (1934). Zajmował się głównie grafiką książkową i drzeworytem, a także litografią, po 1945 technikami metalowymi. W 1932 jego drzeworyt Narciarze został zgłoszony do Olimpijskiego Konkursu Sztuki i Literatury na igrzyskach w Los Angeles, nie uzyskał jednak medalu olimpijskiego. W latach 1925–1950 mieszkał i tworzył w domu nr 3 przy ul. Hoene-Wrońskiego w Warszawie, gdzie znajduje się tablica pamiątkowa.
